“Als de wagen de tent uitrijdt, daar wil je bij zijn!”

Nu het voorjaar begonnen is, zie je steeds meer grote, witte tenten opdoemen in Sint Jansklooster en omgeving. Het is het begin van het corsovirus dat alweer volop door het kleine dorpje waart. De corsotent heeft in rap tempo terrein gewonnen de laatste jaren. Ondertussen bouwen de meeste groepen hun dahliareus in zo’n reuzentent. “En dat is niet zo gek”, zegt Wim van der Linde, corsobouwer van PODB cq. de Brekers. “Er zijn eigenlijk alleen maar voordelen.”

PODB (Plak Op Die Bloeme) cq. de Brekers is van origine een samensmelting van twee verschillende groepen. De Brekers is de oudste van de twee. Zij waren door een teruglopend aantal leden op zoek naar een oplossing. Die vonden ze door samen te gaan met PODB, een groep die vanuit het Jeugdcorso de stap naar het grote corso maakte. “Eigenlijk zit nu de derde generatie ook alweer in de groep. De kinderen van ons (de Brekers) werken volop mee en sommigen zijn ook al lid. Hoe het corsovirus van generatie op generatie overgaat; als oudere garde is dat natuurlijk heel mooi om te zien”, zegt Wim.

Een gouden greep

Wim is samen met de andere Brekers verantwoordelijk voor de tentopbouw. Dit initiatief is vier jaar geleden ontstaan en bleek een gouden greep. “Wij zijn met de vriendengroep van de Brekers bij elkaar gaan zitten om te kijken of wij misschien als groep wat konden oppakken. Wij bouwen sindsdien de tent op en de rest kan zich richten op de wagen, dat werkt geweldig.”

 

Zelf onderdelen maken

PODB cq. de Brekers zit nu al een jaar of acht op hun bouwplek aan de Kadoelerweg. Vanaf dat moment kwam er ook een bouwtent. “Wij zijn eerst gaan kijken naar een tent die voor ons het beste zou werken. Aan de hand daarvan zijn we begonnen. Een aantal onderdelen hebben wij zelf gemaakt en via via zijn we aan steigermaterialen gekomen. Met de tijd hebben wij meerdere onderdelen gekocht en verkocht. Dat alles resulteert nu in een reuzentent van achttien meter lang, acht meter breed en elf meter hoog.”

20.000 euro aan materiaal

De tent is opgebouwd uit drie looplagen met vaste trappen. “In de laatste weken breiden we de tent nog uit met een priktent die aan de grote tent vastzit. Daar ontvangen we in de dagen voor het corso honderden helpers, die spijkertjes door het hart van de dahlia’s drukken. Over de hele lengte van de tent maakten we spanten. Die kunnen wij aan de tent hangen en daardoor is dan ons hele bouwterrein één grote tent.” De eerste uitgave voor een tent is de grootste. In de loop der jaren komen daar investeringen bij; alles in één keer betalen, is namelijk niet te doen. “Ik denk dat hier wel voor 15.000 tot 20.000 euro aan materiaal staat.”

Geen opzetstukken meer

Tot een aantal jaar terug, bouwden de meesten groepen nog in een grote schuur of loods, met uitgangen van hoogstens een meter of vijf. De wagens werden dan in blokken opgedeeld. Op het onderstel bouwden de corsogroepen het onderste deel van de wagen. Daarnaast werden opzetstukken gebouwd om tot hoogten van tien meter te komen. “Op de vrijdag van het corso kwam er dan vroeg in de ochtend een kraan en werden al die opzetstukken op de wagen getakeld. Dat kostte allemaal extra tijd, geld en werk.”

Alles op een locatie

Bij een tent is het allemaal een stuk praktischer, zegt Wim. “Voorheen zaten wij op verschillende locaties. Het bouwen van de wagen gebeurde op een andere plek dan het kranten plakken, verven en prikken van de bloemen. We moesten dus altijd alles verhuizen. Daarnaast zat je dan nog met opzetstukken, waardoor er een kraan moest komen en veel ander gedoe. Nu bouw je de wagen gewoon op één plek en in zijn geheel. Daardoor hebben we van al die zaken geen last meer.”

Weersomstandigheden

De vele en belangrijke voordelen van een corsotent overtreffen de nadelen ruimschoots. “Alleen als er veel wind staat, is dat best een beetje spannend. Zo’n grote tent vangt namelijk nogal wat wind. We zorgen er natuurlijk voor dat de tent heel goed verankerd is en alles, maar toch. Het tweede is de warmte. Dan is het dertig graden en ja, dan kun je wat dingen loszetten, maar het blijft gewoon verrekte warm.”

Veiligheid

Een aandachtspunt in een corsotent is ook de veiligheid. “Het is heel belangrijk, maar soms wel erg lastig in een tent. We werken veel met bruggen die overdwars door de tent gaan, zodat we overal bij kunnen. Wij doen er natuurlijk zoveel mogelijk aan om dat veilig te doen, maar het is wel iets waar we als corso goed over na moeten denken.”

Het uitrijden van de wagen

Het mooiste moment van het hele corso vindt plaats op de vrijdag van het evenement, zo rond een uurtje of zeven in de ochtend. “Het is echt het allermooiste als je de wagen voor het eerst in het echt ziet als totaalplaatje. Heel speciaal. Als de wagen uit de tent rijdt, ja! Daar wil iedereen bij zijn.” Voor PODB cq de Brekers weer kan genieten van het uitrijden van de wagen, dat duurt nog een aantal maanden. Maar voor nu is met de opgebouwde tent de eerste stap op weg naar dat moment weer gezet.